Dankzij de technologische vooruitgang, de vrije markt en onze sociale zekerheid leven we langer dan ooit. We hebben meer vrije tijd dan vroeger. Door de band genomen leven we beter dan weleer. Deze erfenis kregen we van onze ouders en grootouders. Zij hielden zich niet aan degrowth, consuminderen en limitarisme. Integendeel. Groei en consumptie stuwden hen vooruit. Dankzij nieuwe technologie kunnen we hetzelfde nastreven met respect voor de natuur. Iets wat vroeger niet mogelijk was. 

 

We laten economische experimenten en theorieën die nooit zijn bewezen voor wat ze zijn. We blijven met de voeten op de grond. We breken de erfenis niet af maar kiezen voor innovatie: een proactief ecomodernistisch milieu- en klimaatbeleid. Milieuzorg is essentieel en economisch haalbaar zonder taboes. Van kleine nieuwe kernreactoren, over waterstof tot autonome voertuigen: we verwelkomen nieuwe technologie.

 

Voor een technologische versnelling

De afbouw van fossiele brandstoffen en niet-Europese grondstoffen is aan een sterke versnelling toe. We willen sneller propere lucht en proper water. Om die technologische revolutie te ondersteunen, is er welvaart nodig. Barrières, monopolies, oude oplossingen, complexe structuren en verkeerde regels staan deze evolutie in de weg. De samenleving opengooien voor innovatie is wat ons te doen staat. Zonder in de val te trappen van simplistisch en ondoordacht handelen, vanuit blind dogmatisme. Een voorbeeld van blind dogmatisme: de Regering sloot 2 van de 7 kernreactoren zonder voldoende zekere en betaalbare alternatieven. Ze plant de sluiting van de 5 overblijvende kernreactoren in 2025.

 

Als we de lat terecht hoog leggen voor het milieu- en klimaatbeleid in eigen land, dan moeten we dat ook doen voor producten die we importeren uit andere landen.  

 

Voor een publiek vervoer van de toekomst

Een efficiënte staat die publiek vervoersaanbod brengt, is ertoe gehouden dat aanbod behoorlijk te doen werken. Dat niet doen is de mensen niet respecteren. Het langetermijnperspectief in het vervoersbeleid zit op dit ogenblik fout. De overheid past de infrastructuur en haar gebruikte technologie te traag aan. Dat verhindert vernieuwing. Via het ter beschikking stellen van open data geeft ze ruimte voor Smart City technologie (inzake verlichting, parking, vlot verkeer enz.). We rijden ons vast in files, lage emissiezones, gevaarlijke toestanden voor zwakke weggebruikers, rode lichten op zinloze plekken, onaangepaste snelheidslimieten, een zee van verkeersborden, wegversmallingen voor eindeloos traag uitgevoerde wegenwerken en andere pesterijen. Eén op vijf treinen reed in november ’23 met meer dan 6 minuten vertraging. De stiptheid van de trein bereikte in 2023 het laagste niveau sinds de start van de metingen in 2016 (bron: NMBS). En treinreis duurt ook langer dan 20 jaar geleden. Bijvoorbeeld: Brussel-Oostende neemt 8% meer tijd. Trams worden in de steden ingehaald door e-steps.  

 

Tal van nieuwe technologische oplossingen dienen zich aan. Zij vormen nieuwe opportuniteiten waarbij ons land een pioniersrol kan spelen in de plaats van de Amerikanen of de Aziaten achterna te moeten lopen. Een duurzaam mobiliteitsbeleid focust op nieuwe oplossingen. Op vlak van snel publiek toegankelijk vervoer over langere afstanden wordt het tijd dat we onze infrastructuur openzetten voor alternatieven die continentale vliegtuigen en treinen aanvullen. Niet door de mensen te dwingen om te kiezen voor iets anders, maar door hen keuze te geven. Zo kunnen we evolueren naar innovatie die door de mensen zelf gedragen wordt. Anders krijgen we weer systemen zoals het huidig openbaar vervoer dat slechts voor 4% van onze verplaatsingen wordt gebruikt (bron: Onderzoek Verplaatsingsgedrag 6). In de steden ligt dat aandeel weliswaar hoger.  

 

Voor de steun aan privaat vervoer

Ruimte en comfort voor privaat vervoer is belangrijk. Voor redelijke afstanden zijn veel mensen spontaan overgeschakeld op pedelecs, zelfs met een tegenwerkende overheid. Het is niet de taak van de overheid om die voertuigen op te dringen, en nog minder om ze te beperken. Kiezen voor een gescheiden infrastructuur waar die kleine voertuigen zich comfortabel kunnen verplaatsen aan een concurrentiële snelheid zet onze markt open voor de ontwikkeling van een totaal nieuwe industrie. Ons land is dicht bevolkt. De schaarse ruimte dwingt mensen om met innovatieve oplossingen te komen. Het is aan de overheid om innovatie ruimte te geven. 

 

Nieuwe betaalbare woningen

 Jonge mensen hebben het aartsmoeilijk om een woning te kopen.  Een eigen woning is nochtans een buffer tegen armoede. De prijzen voor betaalbare woningen liggen te hoog omdat de vraag ernaar veel groter is dat het aanbod. Die vraag naar woningen neemt toe omdat de bevolking groeit. Maar, het aanbod groeit niet mee omdat de overheid op de rem staat. Ze houdt mensen tegen te bouwen via trage complexe procedures. Eenvoudige heldere bouwregels moeten ingewikkelde procedures vervangen.

 

We moeten ook vernieuwend zijn. Daarbij denken we ofwel aan de bouw van een nieuwe stad waar het aangenaam leven is of duurzame inbreiding van bestaande steden. Een duurzame stad met energieneutrale woningen en kantoren, tuinen, voldoende ruimte voor wandelaars en fietsers, vlot verkeer, bomen en vijvers. Dat kan in een dun bevolkt gebied. Zo kunnen jonge mensen opnieuw dromen van een eigen huis.  Uit onderzoek blijkt dat 8 op 10 Vlamingen tussen de 20 en 40 jaar droomt van een vrijstaande woning (bron: Livios ’23). De overheid moet meer rekening houden met de dromen van de jonge Vlamingen en een goed evenwicht zoeken tussen mens en natuur.

 

Onze steden horen net en veilig te zijn. Afval ophalen mag niet het monopolie zijn van de overheid. Op basis van transparante openbare aanbestedingen kan de private sector kan haar steentje bijdragen om het afval vlot op te halen en veilig te verwerken volgens duidelijke concessie overeenkomsten of via privatiseringen van de bestaande agentschappen waar noodzakelijk.

​

_